Bir mimari tarz, bir binayı veya başka bir yapıyı dikkate değer ve tarihsel olarak tanımlanabilir kılan özelliklerle karakterize edilir. Bir stil, biçim, yapım yöntemi, yapı malzemeleri ve bölgesel karakter gibi unsurları içerebilir. Çoğu mimari, değişen modaları, inançları ve dinleri veya yeni tarzları mümkün kılan yeni fikirlerin, teknolojinin veya malzemelerin ortaya çıkışını yansıtan zamanla değişen bir tarzlar kronolojisi olarak sınıflandırılabilir.
Bu nedenle stiller bir toplumun tarihinden ortaya çıkar ve mimarlık tarihi konusunda belgelenir. Herhangi bir zamanda birkaç stil moda olabilir ve bir stil değiştiğinde, mimarlar yeni fikirleri öğrenip bunlara uyum sağladıkça, genellikle bunu kademeli olarak yapar. Tarzlar genellikle başka yerlere yayılır, böylece kaynağındaki stil yeni yollarla gelişmeye devam ederken, diğer ülkeler kendi tarzlarını izler. Bir tarz, ya kendi ülkelerinden öğrenen yabancı koloniler ya da yeni bir ülkeye taşınan yerleşimciler tarafından sömürgecilik yoluyla da yayılabilir. Bir tarzın modası geçtikten sonra, genellikle yeniden canlanma ve yeniden yorumlamalar olur. Örneğin klasisizm birçok kez yeniden canlandırıldı ve neoklasizm olarak yeni bir hayat buldu. Her canlandırıldığında farklıdır.
Yerel mimari biraz farklı çalışır ve ayrı olarak listelenmiştir. Yerel halk tarafından, genellikle emek yoğun yöntemler ve yerel malzemeler kullanılarak ve genellikle kırsal evler gibi küçük yapılar için kullanılan yerel inşaat yöntemidir. Bir ülke içinde bile bölgeden bölgeye değişir ve ulusal tarzları veya teknolojiyi çok az dikkate alır. Batı toplumu geliştikçe, yerel tarzlar çoğunlukla yeni teknoloji ve ulusal yapı standartları tarafından modası geçmiş hale geldi.